Bilatu / Mostrar
- "Mobilizazioetan parte hartzeko deia egiten dugu", adierazi dute Bilboko CNTtik.
- "Hori izan behar da mugak gaindituko dituen mobilizazio masibo bat lortzeko lehen urratsa, guztia gelditu arte", adierazi dute zentral anarkosindikalistatik.
CNT Bilbaotik urriaren 15erako deitutako lan etenaldiak babesten ditugu.
Egun horretan, langile klasea kaleak hartzera eta herri palestinarraren alde ahotsa altxatzera deitua dago, Estatuen eta potentzia ekonomiko handien konplizitatearekin hamarkadetan iraun duen genozidioaren biktima.
Deialdia egin duten erakundeek honako puntu hauek proposatu dituzte deialdiaren helburutzat:
- Israelek Palestinan egiten dituen gerra-krimenak eta okupazio koloniala salatzea, Estatu Batuetako gobernuaren laguntza aktiboarekin eta Europar Batasunaren pasibotasun konplizearekin.
- Gazako genozidioaren berehalako amaiera eta Israelgo Estatuarekiko harreman komertzial, militar eta diplomatiko guztien amaiera eskatzea.
- EBren eta Israelen arteko Elkartze Akordioa eteteko eskatzea, okupazioari zilegitasuna eta sostengu ekonomikoa ematen baitio.
- Langile-klasearen elkartasun internazionalista berrestea, basakeria inperialistaren aurrean.
CNTtik dei egiten dugu urriaren 15eko mobilizazioetan aktiboki parte hartzera, kaleak betetzera eta lantokietan argi gera dadin langile klaseak "ez duela beste aldera begiratzen bidegabekeriaren aurrean". Erakundeak uste du su-etena ez dela nahikoa, eta genozidioa ez dela amaitu. Beraz, urriaren 15ean mobilizatzeko arrazoiak mantentzen dira.
Era berean, urriaren 25ean "Gure Haurrak ere badira" taldeak deitutako manifestazioan parte hartzeko deia egin dute, Israelek haurrak hiltzearen aurka.
Elkartasuna ez delako adierazten, praktikatzen delako. Izan ere, herri bakar bat ere ez da aske beste batek zapalduta jarraitzen duen bitartean.
- Zazpi urtez hitzarmenik gabe bide-garbiketan eta blokeoan Txorierriko RSU-UTEn
- "Elkarretaratzeak egingo ditugu urriaren 8tik aurrera, eta enpresak negoziatu nahi ez badu, grebara joango gara hilaren 20tik aurrera", adierazi dute atal sindikaletik.
CNTko sail sindikalak "gure babesa helarazi nahi die publikoki" RSU-UTE Txorierrin kaleak garbitzeko eta hiri-hondakin solidoak biltzeko deitutako mobilizazioei eta grebari.
Gatazka hori aspaldidanik dago enkistatuta
Gatazka honen jatorria ez da berria. Kale-garbiketako zerbitzuan, 2018az geroztik, langileek ez dute hitzarmen kolektiborik, hau da, zazpi urte baino gehiago daramatzate baldintzak izoztuta. Txorierriko aldi baterako enpresa-elkartearen zerbitzuaren kasuan, bi zerbitzuak parekatzeko akordioa lortu bazen ere, enpresak sistematikoki uko egiten dio negoziazioan bidezko lan-baldintzak onartzeari.
Enpresaren negoziazio-borondate falta horrek prekarietate-egoeran mantentzen ditu langileak, eta egoera horrek ez die soilik haien lan-baldintzei eragiten, "baita herritarrei ematen zaien zerbitzuaren kalitateari ere", adierazi du atal sindikalak.
Mobilizazioen egutegia
Negoziazio mahaiaren itxiera patronalaren aurrean, langileek aurrerapauso bat eman eta mobilizatzea erabaki dute. Kontzentrazioen egutegi bat ezarri da, aste honetan hasi eta hurrengoan luzatuko dena, guztiak 13:00etan:
- Urriak 8, asteazkena
- Osteguna, urriak 9
- Ostirala, urriak 10
- Astelehena, urriak 13
- Urriak 14, asteartea
- Urriak 15, asteazkena
- Urriak 16, osteguna
- Urriak 17, ostirala
Mobilizazio horien ondoren benetako aurrerapenik lortzen ez bada, urriaren 20an grebarekin hasiko gara.
Elkartasunerako deia
CNTko sail sindikalaren ustez, borroka hori langileen erresistentziaren adibide bat da, enpresek lan-eskubideekiko duten prekarizazioaren eta errespeturik ezaren aurrean. Herritarrentzat ezinbesteko zerbitzua da, eta horri eusten dioten pertsonek baldintza duinak eta aintzatetsiak merezi dituzte.
Horregatik, langileen eta CNTko militanteen elkartasunerako eta gizarte osoaren babes aktiborako dei egiten dugu, borroka hori ez baita hitzarmen baten aldekoa bakarrik: duintasunaren eta lan-justiziaren aldekoa da.
CNTren Erresistentzia Kutxaren erabilgarritasunaren adibiderik onena militanteek jartzen dute. Can Mansana Kataluniako arkeologia-enpresako CNT ataleko lankideek hilabete egingo dute greban 2025eko irailaren 13an. Ia astebete geroago, joan den irailaren 19an, lehen bilera izan zuten enpresarekin, eta lankideek eutsi egin diote borrokari, atzean sindikatu oso bat dutelako.
Can Mansanako CNT atalean ez dira greba-egunak, pikete-orduak eta komunikatuak bakarrik kontatzen, baizik eta helbideko inork telefonorik atera gabe igarotzen diren egunak. "Ia hilabete daramagu eta enpresa itxian dago", dio lankide batek, "dena negoziatzeko prest daude, aldizkako finkoen gaia izan ezik".
Ez da zeozer berria. "Urtebete baino gehiago daramagu zenbait alderdi negoziatu nahian: kategoria, eguneratzen ez den KPIa eta beste lan-alderdi batzuk". Bien bitartean, enpresak erabaki zuen lan-kargaren igoera konpontzeko modurik onena lehenengo 30 langileri eragin zien EEE bat izatea, gero aldi baterako kontratuak, gastatutako pneumatiko batean adabakiak jartzen dituena bezala. "Sartzen zen pertsona berri bakoitza aldizkako finkoa zen. Eta kontuz esan genuen, hau izango baita dinamika "nabarmendu du lagunak.
Grebaren lau puntuak betetzea oso erraza da: lan-egonkortasuna aldizkako finkoko kontratuen aurka, lanbide-kategoriarekiko errespetua, hitzarmeneko KPIaren igoera betetzea eta laneko gutxieneko segurtasun-baldintzak, ia ez dago kasko edo aldamiorik, ez mediku-azterketarik, ez prebentzio-ikastarorik. "Lan arriskutsua da", azpimarratu du.
Hemen Erresistentzia Kutxa sartzen da jokoan, salbamendu eta botikin nahasketa bat den asmakizun sindikal hori. "Euskarri ikaragarria da. Grebaren gauzarik gogorrena hilaren amaierara iristea da, alokairua ordaintzea, supermerkatua. Eutsi ezin izatea da balaztarik handiena ". Kutxa koltxoi bat bezalakoa da, lurraren aurkako kolpe lehorra saihesten duena. "Bera gabe, bi asteren buruan jendea ikaratu egingo litzateke. Horrela, grebari hel diezaiokegu, piketeei, beldurrik gabe ".
Militanteak handikeriarik gabe kontatzen du, pultsuan asteak daramatzanaren patxadaz. Aholkua, dioenez, dena garaiz prestatzea da. Ez dago epikarik bere ahotsean, nekea dago eta kalkulua dago: "Enpresak amore eman arte itxarotera jolasten du. Baina jasaten dugula ikusten dutenean, haiek dira kezkatzen hasten direnak ". Lehen bilera espero zena izan da, eta enpresak edozein ahultasun agertzeko duen kezkarekin: "Hausnartzeko eta buelta bat emateko eskatu digute, baina uste dut une honetan agerian uzten dutena baino kezkatuago daudela".
CNTn badakigu greba bat ez dela zenbakitan bakarrik neurtzen, erresistentzian baizik: nahiz eta enpresek erantzunik gabeko asteak igaro, ezta langileekin negoziatu nahi ere, beste aldean sindikatu bat dago edozertarako prest eta pultsuari amaieraraino eusteko gaitasunarekin.
Legebiltzarraren eta Eusko Jaurlaritzaren pentsiodunekiko eta langileekiko mespretxuaren aurka
- Eusko Legebiltzarrak ez ditu kontuan hartu 145.000 sinadura eta ateak itxi dizkio pentsio duinei buruzko eztabaidari
- CNTk prekarietatearekiko konplizitate instituzionala salatu du eta kalean jarraitzeko deia egin du
CNTtik autoritarismo parlamentarioaren ariketa hori salatzen dugu, eta horrek ez du oinarrizko eskaera bati buruzko benetako eztabaida irekitzeko aukerarik eman: pentsiodun bakar bat ere ez bizitzea pobreziaren atalasearen azpitik. EAJ eta PSE-EE bezalako alderdiek, "elkarrizketa sozialaren" diskurtso hutsean kokatuta, kaleetan masiboki babestutako ekimen bati bide emateari uko egiteak erakusten du Eusko Legebiltzarra benetan zenbateraino den jendearen ahotsen aurkako harresia.
ILP izapidetzearen aurkako jarrerak talka gehiago egiten du Eusko Jaurlaritzako ehun bat goi-kargudun ohik biziarteko osagarriak dituen erretiro pribilegiatua dutenean, eta horrek aise gainditzen du gehieneko erretiroa kobratzen duen norbaitek jasoko lukeen dirua.
"Eskumenik eza" edo "bideraezintasun ekonomikoa" aitzakiatzat hartzea prekarietatea betikotzeko argudio bat baino ez da. Eusko Jaurlaritzak berak, zalantzarik gabe, milioiak bideratu ditu azpiegitura handietara, enpresa-erreskateetara edo espekulazio-proiektuetara, eta bere burua ezgaitzat jotzen du bizitza osoan lan egin dutenei diru-sarrera duinak bermatzeko. Beste behin ere, patronalaren eta kapitalaren interesak lehenesten dira gehiengo sozialaren duintasunaren aurretik.
ILP gaitzesteak ez du aldarrikapena isiltzen. CNT, pentsiodunen mugimenduarekin eta langile-klase osoarekin batera, kaleetan eta borrokan egongo da, pentsioak eskubide bat direlako eta ez limosna bat. Eskakizuna argia da: gutxieneko pentsioak, LGSren berdinak, eta aberastasuna benetan birbanatuz finantzatutakoak.
Ez dugu aitzakiarik onartzen. Badakigu hori dela demokrazia parlamentarioaren jokoak gehiago inposatzen duen beste traba bat. Baina ez gara hemen geldituko. Jokoan dagoena ez da soilik ehunka mila pentsiodunen oraina, baita langile klase osoaren etorkizuna ere.
Irudiaren iturria: EFE
- CNTk Ahoztar Zelaietaren liburuaren aurkezpena antolatu du irailaren 25ean Bilbon.
Ahoztar Zelaieta, ikerketa kazetaria eta kriminologoa, El Narco Oasis Vasco, Zaldibar Zona Cero eta La Ertzaintza que viene liburuen egilea da, besteak beste.
Egin egunkarian eta Ardi beltza aldizkarian lan egin zuen, Baltasar Garzon epaileak itxitako komunikabideetan. "Euskal komunikabide eta erakunde handien zentsura eta boikot jarraitua jasan ditu" diote CNT sindikatutik.
Ahoztar Zelaietaren "El Pradalismo" azken lanak, Iñigo Urkulluren agintaldiaren ondoren, aurpegi ezezagun batek Eusko Jaurlaritza nola gidatzen duen azaltzen du: Imanol Pradales EAJren aparatua astintzen duen belaunaldien arteko erreleboaren buru da.
Zelaietak bere liburu berrian berreraiki ditu Gobernuan dagoen alderdiaren barruko ibilbideak eta tentsioak, berrantolaketa hori azaltzen dutenak. Imanol Pradales Bizkaiko diputatu izan zenetik EAJko buruzagi instituzional izatera iritsi arte.
Pradales alderdiaren hauteskunde-higadurak, ustelkeria-tramen sorrerak eta sare klientelisten buru diren gobernuko familia-klanen arteko tentsioek markatutako eraldaketaren irudi nagusia da. "Ohikoa den bezala, Ahoztar Zelaietak ikerketa lan sakona egin du, sare politiko ustel bat azaleratuz, EAJren eta bere agintarien siglak agerian utziz", adierazi dute erakunde anarkosindikalistatik.
Bira Kultur Gunea Erronda kaleko 2an dago, eta CNTk Ahoztar Zelaieta kazetariaren liburua aurkeztuko du irailaren 25ean, 19:00etan. "Sarrera doakoa izango da lekua bete arte" azpimarratu dute sindikatutik.
- Estatu osoan zehar 6 sindikalistak berehala askatzeko elkarretaratzeak egingo dira.
- Euskal Herrian Barakaldo, Bilbo, Donostia eta Iruñean izango dira, erakunde sindikal eta sozialei parte hartzeko deia zabaldu.
Indultu eskaera tramitatu eta berehala, zeinean Espainiar Gobernuko hainbat kidek honen alde adierazi diren, Lino Rubio Mayo epaileak sindikalisten espetxeratzea agindu du. Neurri lotsagarri honek, hasieratik epaiketa partziala eta enpresaren aldekoa izan dena, argi adierazten du zein den justizia burgesaren helburua: sistema kapitalista erreproduzitzeko eta zaintzeko klase menderatzailearen — burgesiaren — zerbitzura dagoen tresna ideologikoa da.
Hau guztia salatzeko eta sei sindikalisten askatasuna eskatzeko, hurrengo elkarretaratzeak deitu dira:
Uztailak 18.
- Barakaldo, Bide Onera Plaza. 19:00etan
- Iruñea, Udaletxe Plaza. 19:00etan
Uztailak 19.
- Donostia, epaitegietan (Teresa de Calculta Plaza). 12:00etan.
- Bilbo, Arriaga Plaza. 13:00etan.
Estatuko hainbat lekutatik CNTk martxan jarritako autobusei esker iritsitako 8.000 pertsona inguruk lagundu diete langile klasearen eskubide sindikal eta laboralak defendatzeagatik zigortutakoei. Espetxeratzea edozein unetan irits daiteke.
Kaleak egoerari erantzuteko prest jarraitzen du. Betetzen bada, sindikalismoa gaitzetsiko da.
Hainbat erakunde sindikalek, sindikatu nagusienak ere, bultzatu dute egun erditik Xixongo zentroa zeharkatu duen manifestazio hau. Bitartean, "la solidaridad, el arma del obrero" edo "Si entrar en prisión, arde Xixón" bezalako kantak beste borroka egun baten soinu-banda izan dira, polizia-, epaitegi- eta komunikabide-konplot bat gaitzesteko, sei sindikalista burdin hesien artean sartzera irits daitekeena.
Asturiasko Gobernuak, PSOE alderdiarena, 22 sindikatuk Gobernu zentralari egindako indultu eskaera babestuko duela iragarri du. Yolanda Diazek adierazi du Sumarrek neurria babestuko duela. "Justiziak zigorrak bertan behera uztea ukatu du, baina sindikalistek baldintza guztiak betetzen dituzte", defendatu du Erika Conrado CNTko idazkari nagusiak. Gaur egun, sei kondenatuek hiru urte eta erdiko kartzela-zigorra eskatzen dute derrigortze-delitu larri batengatik eta justiziari oztopoak jartzeagatik. Bere delitua: sindikalismoa egitea. Suitza gozotegia gatazka honen protagonista da 2017tik. Ugazabak ordainketak zor zizkion bere langileetako bati. Sindikatua beti bezala mobilizatu zen. Negozioaren atarian egindako elkarretaratzeek herritarrei ohartarazi zieten opil usain laberatu berriaren atzean zer gertatzen zen. Enpresaburuak oldarraldiak itzuli zituen beste salaketa batekin sindikatuari. Bitartekari lanak egiten saiatu ziren. Ordutik, Justiziak agerian utzi du zein aldetatik dagoen. Lehen ekintzak derrigortze larritzat hartzen dira orain. Ondorengo negoziazio-saiakerak justizia oztopatzea dakar, Auzitegi Gorenak berretsitako epaia eman duen magistratuaren arabera.
Horren aurrean, elkartasun olatu batek kaleak bustitzen ditu aspaldidanik. Gaurko deialdia langile klasearen batasunak dakarren indar geldiezinaren beste froga bat izan da. "Estatu osoko dozenaka erakunderen babesa jaso dugu, baita nazioarteko beste sindikatu batzuena ere, gaitzespen horren aurrean gaitzespena adierazi dute", berretsi du Conradok, eta Suitzako jabeak CNTk egindako ekintzengatik inolako kalte ekonomikorik jasan ez duela azpimarratu du.
Bengalen eta danborren inguruan, "ez zaudete bakarrik" oihuekin batera, kondenatuetako batek erakutsitako babesa eskertu du. Dena den, besarkada solidarioa indartsua bada ere, egoera pertsonala ziurgabetasunean murgilduta dago. "Guk zortzi urte daramatzagu kondenatuta prozesua hasi zenetik. Ezinezkoa egiten zaigu gure bizitza epe luzera planifikatzea ", adierazi du.
Jesus Perez kondenatuaren osabak 70 urte baino gehiago ditu, eta hamarkadak daramatza borroka sozialean parte hartzen. Urduri samar agertu da ilobaren zalantzazko etorkizunaren aurrean. "Hemen gaude borroka bat delako bizitzaren alde, langile klasearen alde, jende apalaren alde, eta aberatsen botere zapaltzailearen aurka, beti pobreen aurka egiten baitute gure eskubideak eskatzen ditugunean", azaldu du.
Bere ustez, kaleko presioa "funtsezkoa" da borroka judizialak eragina izan dezan. "Mugi daitezen lortu behar dugu, eta hori da bidea, kasu honek lortu duen batasun sindikala". Manifestaziora bere bi seme txikiekin joatea erabaki du. Heztea, halaber, sistemaren kolpeak elkartasunez nola borrokatzen diren ikusaraztea da. "Borroka egiteko modua inoiz ez dela indibiduala ulertu behar dute, horrela ez dugu ezer lortuko. Garaipenak beti datoz kolektibotasunetik ", gaineratu du.
Mobilizazioa Xixongo epaitegien aurrean amaitu da. 14:00ak aldera, abestiek indarra handitu dute: "6 de La Suiza, libertad", "qué viva la lucha de la clase obrera" eta "Si entrar en prisión, arde Xixón".
Eguzkitik ahal zuten moduan babestu nahi zuten milaka lagunen aurrean partekatutako testuak azpimarratu du sindikatuen batasuna nahitaezkoa dela zapalkuntza judizialaren errealitate horren aurrean. "Horretara behartzen gaitu botere polizial, judizial, enpresarial eta mediatikoen aliantza atzerakoi batek, langileriaren oinarrizko eskubideak urratu nahi dituenak", hasi dute euren diatriba. Aldarrikapenak salaketa etengabea azaldu du gatazkaren hasieratik: "Enpresari esplotatzaile baten eta epaitegi konplize baten arteko kointzidentziak lan arazo bat eta sindikalismoaren praktikak gure eskubideak zapaltzeko eta beldurra zabaltzeko bulegoetan egindako delitu bihurtzea lortu zuten", esan dute.
"Epailetza, enpresaburuak eta beste botere batzuk ehuntzen dituen aliantza oligarkikoak negoziazio sindikalaren eskaria justiziari oztopo egitearen delitua izatea nahi du. Eta kontzentrazioak deitzea derrigortze-delitua izan daitekeela ", errepikatu dute. Gainera, argitu dutenez, "ez gara geldirik geratuko kasta boteretsu baten aurrean, legez kanpoko erabakiekin, mendeetako borrokaren ondoren lortutako eskubideekin eta esfortzu, min eta bizitza dosi handiekin amaitzea bilatzen duelako".
Hori da Perezek esaten zuen bizitza hemen borroka egiten zela. Emantzipazioko eta autokudeaketako bizitza, kapitalaren aurkako ekintza zuzenekoa, eta langileriaren egunerokotasunari eragiten dioten gaitz kronifikatuenak. "Ia zortzi urte daramatzate Suitzako 6ak ustezko justizia baten ezpata zigortzailearen azpian bizitzen, horri bizia deitu ahal bazaio", argitu du manifestuak.
Deitzaileek indultuaren alde egin dute, sei sindikalistak kartzelan egotetik salbatu ditzakeen azken neurri gisa. Graziazko neurria PSOEren mende dago gehienbat, eta CNTtik exijitzen diogu sei pertsona on espetxean ez sartzearen alde agertzea, horien delitua langile-klasea defendatzea izan baitzen, baita hori ere. Bitartean, kaleko erantzunak ez du etsiko, sindikalismoaren aurkako eraso honen aurrean soraio geratu ezin diren herritarren kontzientziak, ahotsak eta begiradak dardararazteko ahaleginean. Hiri guztietan, egunero, Konfederaziotik batera oihukatzen dugu "Compañeres, nun tais soles!".
Hori guztia gertatzen den egunean, Justizia langile-klasearentzat justua den egunean eta La Suizako 6ak beraien bizitzetan normaltasuna berreskuratu dutenean, zalantzarik gabe, haien izenak langileen emantzipazioaren historian markatuta geratuko dira. Bat gara, denok gara. Bere errepresioaren aurrean, gure elkartasuna
Testua: Salvador Alcalá
- Ordezkaritza bat Legebiltzarreko taldeekin bildu da, gaixotasun arruntagatiko bajen kontrolean mutuei botere handiagoa emango liekeen balizko akordio bati buruz ohartarazteko.
- Sindikatuak kezkatuta agertu dira akordio horren ondorioengatik, mutuek langileen historia klinikoak eskuratzea, alta medikoak bizkortzea eta baliabide publikoak osasun pribatura desbideratzea barne hartuko lituzkeelako, eta horrek desberdintasun sozialak larriagotu eta osasun publikoa ahuldu dezakeelako.
2025eko ekainaren 12an, osteguna, ELA, ESK, LSB-USO, CGT, Steilas eta CNT sindikatuek eta osasun publikoaren aldeko plataformen koordinatzaileak (OPAk) osatutako intersindikala Eusko Legebiltzarrera joan gara talde parlamentario ezberdinekin biltzeko. Gaia aztertzeko bilera egitea onartu duten taldeak EAJ-PNV, EH Bildu, PP eta Suma izan dira, eta PSEk agenda arrazoiak argudiatu ditu ez biltzeko.
Bilera horietan gure kezka adierazi nahi izan dugu akordio baten aurrean, mutualitateek kontrol-mekanismo gehiago erabil ditzaten gaixotasun arruntagatiko bajetan dauden langileen gainean, bereziki traumatologia-jatorriko langileen gainean. Guztiei honako hau jakinarazi zaie:
Patronalak eta gobernuak urteak daramatzate langileak kriminalizatzeko kanpaina betean. Lanera ez joateko arrazoi nagusia iruzurra dela argudiatu dute; horregatik, behin eta berriz erabiltzen dute absentismo hitza, inolako daturik eman gabe.
CCOO eta UGT sindikatuek erosi diete eztabaida-esparru hori, eta, horregatik, 2023an adostu zuten CEOE eta CEPYME patronalekin osasun publikoa pribatizatzea, langileen hainbat gaixotasun arrunten kudeaketa mutuei emanez.
Langileen kriminalizazio hori aitzakiatzat hartuta, kontrol-mekanismoak mutualitateei zuzentzen ari zaizkie, gaixorik dauden langileak lanera lehenbailehen joatera behartzeko. Akordioa testuinguru horretan ulertu behar da.
Akordio iraingarri hori gauzatzeko, ezinbestekoa da lankidetza-hitzarmen bat sinatzea osasun-sistema bakoitzaren, gure kasuan Osakidetzaren, Nafarroako Osasun Zerbitzuaren eta mutuen artean. Eusko Jaurlaritzak eta Nafarroako Gobernuak oraindik ez diote uko egin horrelako akordio bat sinatzeari.
Erabaki hau emateak ondorio hauek izango ditu:
- Mutuek presio-mekanismo gehiago izango lituzkete altak aurreratzeko hainbat gaixotasun arruntetan, bereziki traumatologikoetan.
- Mutuek osasun-sistema publikoko langileen historia kliniko osoa eskura izango lukete.
- Mutualitateek are gehiago indartu lezakete laneko gaixotasunak izan beharko luketen zenbait gaitz ezkutuan mantentzea, osasun-sistema publikora desbideratuz.
- Mutualitateen bidez baliabide ekonomiko publikoak osasun pribatura bideratzeak aurrerapauso handia emango du.
Osasunari buruzko Lege Orokorrean ezartzen den bezala, mutuen baliabideak osasun publikora bideratu beharko lirateke, biztanleria osoaren arreta hobetu eta bizkortu ahal izateko. Osasun-arretaren pribatizazioak gizarte-desberdintasunak areagotzen ditu, eta kontrako bidea egin behar da. Gogoratu behar da mutualitateak ugazaben elkarte pribatuak direla, enpresen interesak eta langileen gaineko osasun-kontrola defendatzeko sortuak, Gizarte Segurantzak ematen dien posizio pribilegiatu bati esker.
Arestian aipatutakoa sinatu genuen sindikatu guztiok eskaera zuzena egiten diegu Eusko Legebiltzarreko alderdi politikoei (aurreko Nafarroako Parlamentuak egin zuen) publikoki adieraz dezaten EAEn akordio hau gauzatzearen aurka daudela.
- Estatu osoko hamar bat sindikatuk 6 sindikalistak indultatzeko eskaera sinatu dute
- Bitartean, Lino Rubio Mayo epaileak ez du aintzat hartu defentsaren eta Fiskaltzaren jarrera; izan ere, defentsaren eta Fiskaltzaren espetxeratze eskaera bertan behera uztearen alde agertu ziren.
CNT, ELA, ESK, STEILAS, CCOO, UGT, CGT eta beste hainbat erakundek indarrak batu dituzte — sigletatik eta afiliazioetatik harago — langile horiek defendatzeko, eta adierazi dute kasua zuzeneko mehatxua dela protestarako eta ekintza sindikalerako eskubidearentzat. Sindikatuek arrazoi humanitario eta kolektiboak argudiatu dituzte indulturako: zortzi urteko prozesu judizialaren ondoren, emakume horiek eta haien familiek gehiegizko kondena bati aurre egin behar diote oinarrizko eskubideak erabiltzeagatik. LABek babesa eman die 6 auzipetuei. Epaiak alarma soziala sortu du, ez bakarrik Asturiasen, baita herrialde osoan eta handik kanpo ere.
Ekainaren 2an, Lino Rubio Mayo epaileak uko egin zion espetxeratzea bertan behera uzteari, nahiz eta defentsak eta Fiskaltzak berak hala eskatu. Argudioa: erantzukizun zibilaren ordainketa ez zela auzipetuen poltsikotik atera, CNT sindikatutik baizik, eta horrek damurik eza adierazten du epailearentzat.
Prozesuak bere bidea egiten jarraitzen duen arren eta sindikalistak kartzelan sartzeko pausu batera aurkitzen diren arren, elkartasunak ez du behera egiten. Guztiz kontrakoa, Erika Conrado CNTko idazkari nagusiak dioenez: "Ez daude bakarrik eta ez dira bakarrik egongo: kasuaren jarraipenak, zortzi urte hauetan garatutako elkartasun adierazpenek eta mobilizazioek, komunikatuekiko atxikimenduek, sindikatu hau osatzen dugun pertsona guzti-guztien babesa dutela erakusten digute, banderak edo koloreak alde batera utzita mobilizatzen baitira, eta uste dute borroka dela gure eskubideak eskatzeko geratzen zaigun bide bakarra".
Eta gehitzen du: «Egunetik egunera gero eta jende gehiagok irekitzen ditu begiak gizarteko hainbat eremutan bizi dugun errepresioaren erakusgarri ugarien aurrean. Une honetan, sindikatuekin, erakundeekin, elkarteekin eta norbanako gisa diharduten pertsonekin koordinatuta, presioa egiten jarraituko dugu, lankideek espetxeratuak izan ez daitezen, ez dezagun ahaztu: borrokarako baliagarriagoak dira, libre eta mortajarik gabe egonda, preso edo lotuta baino».
Oraingoz, plataforma osatzen duten abokatutzako profesionalek adierazi dute ez dutela onartuko Auzitegi Gorenaren irizpide eredugarria, eta mobilizazioak iragarri dituzte ahal den eremu guztietan oinarrizko eskubideen atzerakada saihesteko, egoitza judizialetara eta esku hartzen duten prozesuetara manifestatzeko eta ekintza sindikalerako adierazpen-askatasunaren defentsa irmoa eramanez.
- CNT sindikatuko hezkuntza sektoreko langileek maiatzaren 9an Hezkuntza Sailak, Steilas, LAB, Interinok Taldea, CCOO eta UGT sinatutako akordioaren irakurketa kritikoa egin du.
- "Akordio berria, hortaz, etsipen hutsa da aldaketa sakon baten aldekoak garenontzat", azpimarratu du erakunde anarkosindikalistak; "ez soilik eskaintzen dituen hobekuntza urriengatik, baizik eta mobilizazio kolektiboak piztutako ahalmen eraldatzailea lurperatzen duelako".
Hurrengo lerroetan ikuspegi anarkosindikalista batetik egindako analisia irakur daiteke
Azken hilabeteotan, EAEko hezkuntza publikoaren sektoreak azken hamarkadetako mobilizazio aldirik bizienetako bat bizi izan du. Greba-deialdi ugariek —dozena bat lanuzte eta mota askotako mobilizazioak barne— ez zuten soilik lan-baldintza zehatzei buruzko ezinegona erakusten; indarrean dagoen lan-harremanen eredua agortuta dagoela ere adierazi nahi zuten.
CNTtik ulertzen dugu borroka-ziklo horrek gizarte-eskaera zabalagoa islatzen zuela: alegia, hezkuntza-sistema gobernatzeko modua errotik aldatzeko eskaera, ikastetxeen autonomia handituz, irakasleei hitza itzuliz eta hezkuntza-komunitate osoa ahaldunduz. Grebek ez zituzten soilik soldata-hobekuntzak edo ratioen jaitsiera eskatzen; gure ikuspuntutik, hezkuntza publikoaren sektoreko lan-harremanetan prozesu eratzaile bat abiaraztea ere bazuten helburu. Testuinguru horretan, grebak konbikzio osoz babestu zituzten langile askok etsipen sakona bizi dute orain: euren esfortzua alferrikakoa izan dela sentitzen dute, bai eta, aldez aurretik erabakita zegoen eta langileen benetako parte-hartzerik izan ez duen negoziazio batean, presio-indar gisa erabiliak izan direla sentitu ere.
Izan ere, Hezkuntza Sailak eta sindikatu gehienek sinatu duten akordioak konponbide faltsu bat ekarri du. Hilabeteetako borrokaren ondoren, “historikotzat” jo duten akordio berriak mobilizazioak supituki desaktibatu ditu eta bertan behera utzi du iragarritako greba-egutegia. Aukera paregabea galdu da hezkuntza-sistemako lan- eta partaidetza-baldintza estrukturalak birpentsatzeko. Emaitza: hobekuntza puntual batzuk, baina inolako aldaketa sakonik gabe. Are gehiago, akordioak negoziazio-eredu bertikal eta itxia indartzen du, langileen parte-hartze zuzena edukiz hustuz.
Akordioa arrakasta gisa saldu dute: hiru urtean %7ko soldata-igoera, ratioen murrizketa sinbolikoak eta desburokratizaziorako hitzemate lausoak. Sindikalismoaren ikuspegi demokratiko eta eraldatzaile batetik lan egiten dugunontzat, balantzea kezkagarria da.
Lehenik eta behin, edukiagatik. Ratioen jaitsiera ikasle 1 edo 2koa da etapa jakin batzuetan, eta oso modu mugatuan aplikatuko da. Desburokratizazio-neurriak aholku-batzordeetara mugatzen dira, benetako eraginkortasunerako bermerik gabe. Behin-behinekotasuna, sistemaren arazo larrienetako bat, bere horretan uzten da: ez dago behin-behineko irakasleentzako benetako finkatze-mekanismorik, ez eta prekarizazio-ereduari aurre egiten dion neurririk ere.
Bigarrenik, formagatik. Akordioa, enpresa-batzordeen ereduari jarraiki, ateak itxita negoziatu da. CNTtik eredu hori baztertu egiten dugu, daukan izaera ordezkari, delegatibo eta gardentasunik gabekoagatik. Erabaki nagusiak sindikatuen goi-karguen eta administrazioaren artean hartzen dira, behetik benetako kontrol-mekanismorik gabe. Kasu honetan, sindikatuek sinatzea erabaki aurretik, afiliatuek ez dute ez denborarik ez aukera errealik izan akordioaren edukia eztabaidatzeko edota onartzeko. Non dago langileen parte-hartze zuzena? Non erabakitzeko euren ahalmena?
Hirugarrenik, akordio honek ez du soilik mobilizazio-zikloa modu faltsuan itxi: gizarteak bere eskola publikoa defendatzeko aukera ere zapuztu du. Maiatzaren 10erako aurreikusten zen manifestazio jendetsuak gizarte osoa hezkuntza-sistemaren hondatze-prozesuaz interpelatzea zuen helburu. Akordioak bat-batean eten du indar hori, borroka amaitu dela iradokiz, benetan hasi ere egin ez zenean.
CNTtik uste dugu aukera historiko bat galdu dela sektore publikoko lan-harremanak birdefinitzeko. Gutxienekoen negoziazioaren alde egin da, hezkuntzaren kudeaketa autoritario eta burokratikoaren eredua aldatzeko inolako nahirik gabe. Parte-hartze handiago baterantz aurrera egin ordez, goitik beherako kontrola indartu egin da.
Akordioaren sinadurak sortutako ezinegona ez da kasualitatea. Egitura-arazo baten parte da: enpresa-batzordeen eredua bera, CNTtik zaharkitutzat eta autogestioaren, parte-hartzearen eta demokrazia zuzenaren aurkakotzat jotzen duguna.
Batzorde-sistemak ekintza sindikala ordezkaritza delegatura bideratzen du, eta lan-zentroetatik urruntzen da. Negoziazio kolektiboa zentralizatu egiten da, burokratizatu, eta plantillaren erabaki errealetatik aldentzen da. Hauteskunde sindikalek ekintza sindikala marka ideologikoen arteko lehiaketa bihurtzen dute, botere kolektiboaren eraikuntza-prozesu bihurtu beharrean. Ondorioz, administrazioarekiko mendekotasunean oinarritutako sindikalismo bat sortzen da, konformista eta irakasleen behar errealekiko gero eta arrotzagoa.
CNTtik, horri guztiari aurre egiteko, sail sindikalen eredua defendatzen dugu. Sail sindikalak lan-zentroetatik bertatik antolatutako egiturak dira, non erabakiak asanbladen bidez hartzen diren eta ekintza sindikala kolektibo bakoitzaren behar erreal eta zehatzetatik abiatzen den. Hezkuntza publikoan, sail hauek administrazioarekin negoziazio zuzena garatzeko aukera emango lukete, ikuspegi horizontal, autonomo eta garden batetik.
Sail sindikalek ez dute batzorderik, dirulaguntzarik edo lan-zentrotik edo gelatik kanpoko liberaturik behar. Beheko mailatik antolatutako langileen inplikazio zuzenarekin sostengatzen dira. Borrokarako tresna dira, bai eta kultura sindikal libre, solidario eta eraldatzaile berri bat eraikitzeko bitartekoa ere.
Hezkuntza-sektorean, honek klaustroek eta hezkuntza-komunitateek berriz euren burujabetza berreskuratzea lekarke, lan-baldintzak, erritmoak eta hezkuntza-eredua erabakitzeko gaitasuna bermatuz. Halaber, modu horretan instituzioen bertikalismoarekin ere apurtuko litzateke, bai eta irakaslegoa bulego urrunetan hartutako erabakien betetzaile pasibo bihurtzea ekidin ere. Eta, ororen gainetik, sail sindikalen eredua ekintza sindikal koherente baterako tresna da, defendatzen dugun hezkuntza-mota gauzatu dadin: publikoa, kalitatezkoa, eraldatzailea eta errealitate sozialari errotua.
Euskal hezkuntza publikoan sinatutako akordio berria, hortaz, etsipen hutsa da aldaketa sakon baten aldekoak garenontzat. Ez soilik eskaintzen dituen hobekuntza urriengatik, baizik eta mobilizazio kolektiboak piztutako ahalmen eraldatzailea lurperatzen duelako.
CNTtik berriro ere autonomia, horizontalitatea eta ekintza zuzena oinarri dituen borroka sindikal batekiko gure konpromisoa berresten dugu. Sindikalismoa ezin da lan-baldintzak negoziatzera mugatu; lan- eta gizarte-harremanak aldatzeko tresna izan behar du, eta hori soilik da posible beheko mailatik antolatzen bagara, erabakiak hartzeko benetako gaitasuna duten sail sindikal bizi eta borrokalarien bidez.
Borroka ez da amaitu. Aitzitik: orain hasi behar da berriro, geletatik, zentroetatik, asanbladetatik. Izan ere, hezkuntza guztion ondasuna da, eta soilik antolaketa libre eta horizontal baten bidez defendatu ahal izango dugu.
Argazkiaren iturria: Ecuador Etxea https://www.ecuadoretxea.org/la-ensenanza-publica-vasca-sigue-en-huelga/
Agenda
| Ez dago ekitaldirik |
Irakurriena
-
Urriaren 15ean, Palestinako la
Urria 10, 2025 -
Txorierriko RSU-UTEko kale gar
Urria 08, 2025 -
«Erresistentzia Kutxa Konfede
Urria 02, 2025
