Txorierriko Garbiketa Zerbitzuen Mankomunitateko CNTko Sail Sindikalak hitzarmen kolektibo berri bat sinatu izana baloratu du, zazpi urte baino gehiago geldirik egon ondoren. Akordioa abenduaren 16an, asteartean, formalizatu da.
CNTk gogorarazi du 2023an sindikatu-atala ezarri ondoren gatazka areagotzen hasi zela. Ordezkariek adierazi duten bezala, «gure lehen helburua bidegabekeria historiko bat zuzentzea izan zen: langileek peoi espezialistaren funtzioak betetzen zituztela peoi gisa kobratuz». Aldarrikapen horrek prozesu bat ireki zuen, eta, horren ondorioz, aurreko enpresarekin zuen kontratua deuseztatu eta beste lizitazio bat egin zen, RSU-UTE Txorierri 2023 enpresari esleitua.
Hala eta guztiz ere, 2018tik hitzarmena eguneratu gabe zegoenez, soldaten geldialdia jasanezina zen. Sail sindikalak azpimarratu duenez, «berrikuntzarik gabeko zazpi urtek erosteko ahalmenaren benetako galera ekarri dute, eta langileek ezin zuten hori onartu». Egoera horren ondorioz, bost mobilizazio-egun izan ziren 2025eko urriaren 8tik 14ra bitartean, eta, horrekin batera, urriaren 20rako greba-deialdia egin zen, benetako aurrerapenik lortzen ez bazen.
Mankomunitatearen egoitzaren aurrean egindako elkarretaratzeetan, langileek, sindikatuen ordezkariek eta CNTko militanteek parte hartu zuten, eta enpresa negoziazio-mahaira itzultzera behartu zuen batasun bat erakutsi zuten. Sail sindikalaren arabera, «plantillaren presio antolatua erabakigarria izan zen gatazka desblokeatzeko eta enpresa bere erantzukizunak bere gain hartzera behartzeko».
Lortutako akordioak 2025eko urtarrilaren 1etik 2028ko abenduaren 31ra arteko atzeraeraginezko indarraldia izango duen hitzarmena jasotzen du, honako hauek barne:
Sinadura aurrerapen nabarmena bada ere, CNTk ohartarazi du sindikatuen lanak aurrera jarraitzen duela. «Hitzarmen hau ez da amaiera-puntua, abiapuntua baizik. Plantillak erne jarraituko du akordioa osorik betetzen dela bermatzeko eta 2029rako hobekuntza berriak prestatzeko», azpimarratu dute sailetik.
CNT Txorierriko langile guztiei zuzendutako mezu argi batekin amaitzen da: «Plantillak antolatzen eta borrokatzen direnean iristen dira hobekuntzak. Ekintza sindikal irmo eta kolektiboaren bidez bakarrik jarrai dezakegu eskubideak konkistatzen».
Ondo dago egunetik egunera iraultzaren zain egotea, baina hobe da haren bila ateratzea, minutuz minutu adimenetan eta bihotzetan finkatuz.
Azaroaren 25a emakumeen aurkako indarkeriaren aurkako nazioarteko eguna da. Pairatzen dugun sistema kapitalistan, indarkeria hori emakumeen bizitzako esparru guztietan ematen da: familian, lanean, kalean, irakaskuntzan, erakundeetan, informaziorako sarbidean, sare sozialetan...
Indarkeria hori ez da fisikoa soilik, hainbat forma hartzen ditu: kolpeak, gutxiespenak, diskriminazioa, kosifikatzea eta sexu edo ekonomia-indarkeria adierazpenak.
Emakume langileak, enpresa-esplotaziotik ez ezik, bere lankideengandik etor daitekeen indarkeriatik ere defendatu behar du bere burua. Sindikatua emakumeen emantzipaziorako tresna erabilgarria eta seguru sentitzeko espazio bat izan dadin dihardugu lanean CNTn.
Hori lortzeko, ezinbestekoa da gizonezkoek kontzientzia hartzea; kontzientzia hori ez da hitzetan soilik oinarritzen, baizik eta analisi autokritiko batetik abiatzen da, eta gertaera zehatzetan gauzatzen. Sindikatuak emakume langilearen nahiei erantzun ahalko badie, ez dago beste biderik, Lucía Sánchez Saornilek zioen bezela, adimenetan eta bihotzetan iraultza bat sortuz.
CNT Bilbaotik urriaren 15erako deitutako lan etenaldiak babesten ditugu.
Egun horretan, langile klasea kaleak hartzera eta herri palestinarraren alde ahotsa altxatzera deitua dago, Estatuen eta potentzia ekonomiko handien konplizitatearekin hamarkadetan iraun duen genozidioaren biktima.
Deialdia egin duten erakundeek honako puntu hauek proposatu dituzte deialdiaren helburutzat:
CNTtik dei egiten dugu urriaren 15eko mobilizazioetan aktiboki parte hartzera, kaleak betetzera eta lantokietan argi gera dadin langile klaseak "ez duela beste aldera begiratzen bidegabekeriaren aurrean". Erakundeak uste du su-etena ez dela nahikoa, eta genozidioa ez dela amaitu. Beraz, urriaren 15ean mobilizatzeko arrazoiak mantentzen dira.
Era berean, urriaren 25ean "Gure Haurrak ere badira" taldeak deitutako manifestazioan parte hartzeko deia egin dute, Israelek haurrak hiltzearen aurka.
Elkartasuna ez delako adierazten, praktikatzen delako. Izan ere, herri bakar bat ere ez da aske beste batek zapalduta jarraitzen duen bitartean.
CNTko sail sindikalak "gure babesa helarazi nahi die publikoki" RSU-UTE Txorierrin kaleak garbitzeko eta hiri-hondakin solidoak biltzeko deitutako mobilizazioei eta grebari.
Gatazka hori aspaldidanik dago enkistatuta
Gatazka honen jatorria ez da berria. Kale-garbiketako zerbitzuan, 2018az geroztik, langileek ez dute hitzarmen kolektiborik, hau da, zazpi urte baino gehiago daramatzate baldintzak izoztuta. Txorierriko aldi baterako enpresa-elkartearen zerbitzuaren kasuan, bi zerbitzuak parekatzeko akordioa lortu bazen ere, enpresak sistematikoki uko egiten dio negoziazioan bidezko lan-baldintzak onartzeari.
Enpresaren negoziazio-borondate falta horrek prekarietate-egoeran mantentzen ditu langileak, eta egoera horrek ez die soilik haien lan-baldintzei eragiten, "baita herritarrei ematen zaien zerbitzuaren kalitateari ere", adierazi du atal sindikalak.
Mobilizazioen egutegia
Negoziazio mahaiaren itxiera patronalaren aurrean, langileek aurrerapauso bat eman eta mobilizatzea erabaki dute. Kontzentrazioen egutegi bat ezarri da, aste honetan hasi eta hurrengoan luzatuko dena, guztiak 13:00etan:
Mobilizazio horien ondoren benetako aurrerapenik lortzen ez bada, urriaren 20an grebarekin hasiko gara.
Elkartasunerako deia
CNTko sail sindikalaren ustez, borroka hori langileen erresistentziaren adibide bat da, enpresek lan-eskubideekiko duten prekarizazioaren eta errespeturik ezaren aurrean. Herritarrentzat ezinbesteko zerbitzua da, eta horri eusten dioten pertsonek baldintza duinak eta aintzatetsiak merezi dituzte.
Horregatik, langileen eta CNTko militanteen elkartasunerako eta gizarte osoaren babes aktiborako dei egiten dugu, borroka hori ez baita hitzarmen baten aldekoa bakarrik: duintasunaren eta lan-justiziaren aldekoa da.
Ahoztar Zelaieta, ikerketa kazetaria eta kriminologoa, El Narco Oasis Vasco, Zaldibar Zona Cero eta La Ertzaintza que viene liburuen egilea da, besteak beste.
Egin egunkarian eta Ardi beltza aldizkarian lan egin zuen, Baltasar Garzon epaileak itxitako komunikabideetan. "Euskal komunikabide eta erakunde handien zentsura eta boikot jarraitua jasan ditu" diote CNT sindikatutik.
Ahoztar Zelaietaren "El Pradalismo" azken lanak, Iñigo Urkulluren agintaldiaren ondoren, aurpegi ezezagun batek Eusko Jaurlaritza nola gidatzen duen azaltzen du: Imanol Pradales EAJren aparatua astintzen duen belaunaldien arteko erreleboaren buru da.
Zelaietak bere liburu berrian berreraiki ditu Gobernuan dagoen alderdiaren barruko ibilbideak eta tentsioak, berrantolaketa hori azaltzen dutenak. Imanol Pradales Bizkaiko diputatu izan zenetik EAJko buruzagi instituzional izatera iritsi arte.
Pradales alderdiaren hauteskunde-higadurak, ustelkeria-tramen sorrerak eta sare klientelisten buru diren gobernuko familia-klanen arteko tentsioek markatutako eraldaketaren irudi nagusia da. "Ohikoa den bezala, Ahoztar Zelaietak ikerketa lan sakona egin du, sare politiko ustel bat azaleratuz, EAJren eta bere agintarien siglak agerian utziz", adierazi dute erakunde anarkosindikalistatik.
Bira Kultur Gunea Erronda kaleko 2an dago, eta CNTk Ahoztar Zelaieta kazetariaren liburua aurkeztuko du irailaren 25ean, 19:00etan. "Sarrera doakoa izango da lekua bete arte" azpimarratu dute sindikatutik.
Indultu eskaera tramitatu eta berehala, zeinean Espainiar Gobernuko hainbat kidek honen alde adierazi diren, Lino Rubio Mayo epaileak sindikalisten espetxeratzea agindu du. Neurri lotsagarri honek, hasieratik epaiketa partziala eta enpresaren aldekoa izan dena, argi adierazten du zein den justizia burgesaren helburua: sistema kapitalista erreproduzitzeko eta zaintzeko klase menderatzailearen — burgesiaren — zerbitzura dagoen tresna ideologikoa da.
Hau guztia salatzeko eta sei sindikalisten askatasuna eskatzeko, hurrengo elkarretaratzeak deitu dira:
Uztailak 18.
Uztailak 19.
Testua: Salvador Alcalá